امروزه بیش از 200 نژاد متفاوت گوسفند در سراسر دنیا موجود است و بسیاری از این نژادها از لحاظ تولید اقتصادی اهمیت چندانی ندارند و بیش از سه چهارم صنعت گوسفند داری دنیا، فقط متکی به 10 تا 20 نژاد شناخته شدۀ گوسفند است.


گوسفند نژاد آتابای

مناسب ترین نژاد برای پرواربندی می باشد،این نژاد از تلاقی نژادهایی مانند قوچ دنبه دار و میش زل می باشد. 
این نژاد دارای جثه درشت،تنه کشیده،بلند، با رشد سریع و دنبه کوچک دارند. شاخ دار، رنگ آنها کرم روشن و قهوه ای نژادی گوشتی.

گوسفند نژاد افشاری

جثه درشت، گردن عضلانی، سرعت رشد بالا، سازگار با آب و هوای سرد، توانایی راهپیمایی خوب،قوچ و میش بدون شاخ، بیشتر در مناطق شمال غرب و غرب کشور وجود دارند،نژاد گوشتی.

گوسفند نژاد بلوچی

جثه متوسط،گوشهای نسبتاً پهن، گردن کوتاه و فاقد شاخ، رنگ پشم سفید شفاف اما از قابلیت کشش کافی برخوردار نیستند، محل پرورش در سیستان و بلوچستان و در حاشیه شهرهای کویری مانند یزد و کرمان، میزان شیر به ندرت از احتیاجات بره تجاوز می کند. مقاوم در برابر مراتع ضعیف نژادی گوشتی.

گوسفند نژاد ترک قشقایی

جثه متوسط تنه نسبتاً کشیده و عضلانی،رنگ الیاف یا پشم قهوه ای،قوچ شاخ دار، میش بدون شاخ،زیستگاه آن در استان فارس و حومه شهرهایی مانند اقلید، فیروز آباد، استانهای همجوار کهکیلویه و بویراحمر می باشدسالی یک بره تولید می شود.

 گوسفند نژاد رومانف (Romanov)

زادگاه اصلی این گوسفند در دره ولگا شمال شرقی مسکو روسیه می باشد و این گوسفند یکی از بهترین گوسفندان برای بدست آوردن درآمدی کلان در پرواربندی می باشد. میش این نوع گوسفند بهترین گوسفند دوقلوزای دنیا می باشد و حتی رکورد ۹ قلو و ۷ قلو درآمریکا را ثبت کرده است. بدلیل غریزه جنسی بالای قوچ رومانف شما می توانید بر تعداد گله های خود بیفزایید. در واقع جفت گیری این گوسفند در تمام فصول سال امکان پذیر است.

گوسفند نژاد زندی

چثه متوسط، گوشهای آویخته،سر ظریف، جزء گوسفندان معروف پوستی محسوب می شود،زیستگاه آن در اطراف قم و ورامین،رنگ آن سیاه و خاکستری.

گوسفند نژاد کبود شیراز 

پوست این نژاد دارای شهرت جهانی است، رنگ غالب سیاه و قهوه ای،مقاوم به آب و هوای خشکاین نژاد همراه با لشگریان عرب وارد ایران شده و با آب و هوای استان فارس سازگار شده است،پوست این نژاد برای قالیبافی مناسب نیست.

گوسفند نژاد لری بختیاری 

جثه درشت، سر بزرگ،گردن و ران ها عضلانی،گوش بلند دارد، قوچ و میش بدون شاخ،بینی دارای انحنا،نژاد گوشتی،زیستگاه در استان چهارمحال و بختیاری.

نژادهای پشمی گوسفندان

 گوسفند نژاد مرینوس (merino)

این نژاد گوسفند به دلیل غریزه جنسی بالا بهترین گزینه برای افزایش گله داری می باشد و همچنین توانایی بالایی در چرا فقیر دارد. زادگاه اصلی این گوسفند در اسپانیا می باشد و جثه آن متوسط با بدنی لاغر می باشد.

 گوسفند نژاد رامبویه(Rambouillet)

این نژاد گوسفند حاصل گوسفند مرینوس اسپانیا می باشد و زادگاه اصلی آن در فرانسه است و در واقع گوشت این گوسفند در مقایسه با گوسفندانی که با هدف پرورش برای افزایش گوشت می باشد مناسب نیست. قوچ رامبویه شاخ دار یا بدون شاخ و میش آن بدون شاخ می باشد و همچنین  رشد پشم آنها حدود ۹/۸ سانتی‌متر در سال است.

گوسفند نژاد دبویلت(Debouillet)

این نوع گوسفند از نژاد رامبویه و مرینوس دلاین حاصل شده است و به دلیل الیاف خود پشم آن بعنوان ارزشمندی پشم بسیار مرغوب می باشد. منشا این گوسفند آمریکا می باشد و رنگ بدن آن سفید است.

گوسفند نژاد لایسستر (Leicester)

این نوع گوسفند در برابر گرما مقاوم نمی باشد و دارای جثه ای بزرگ می باشد. منشا این گوسفند در انگلستان است و دارای خصوصیات زیر میباشد.

میانگین وزن تولد بره ماده: ۴/۵ کیلوگرم
کم بودن نسبی دوقلو زایی این نژاد نسبت به سایر نژادهای گوسفند بریتانیا
طول دوره شیر دهی در گوسفند ۹۵ تا ۱۰۰ روز
فصل زایش از اواسط فصل زمستان شروع و تا اول فصل بهار ادامه دارد
میانگین وزن بلوغ: ۵۵ کیلوگرم
متوسط تولید پشم در حدود ۵/۳ تا ۴/۴ کیلو گرم در سال می‌باشد

گوسفند نژاد پاناما (Panama)

این گوسفند دارای لاشه گوشتی می باشد و در عین حال جثه ای بزرگ دارد در اصل منشا این گوسفند در آمریکا و حاصل تلاقی قوچ رامبویه و میش لینکلن می باشد.

جهت اطلاع از قیمت گوسفند زنده می توانید به وب سایت http://www.alivesheep.com  مراجعه نمایید .

آبسه ی پا

آبسه ی پا یا نتیجه ی دانه های علوفه است و یا آبسه ی عفونی است. در صورت اول بایدبا پنس و با احتیاط دانه های علوفه را برداشت و محل زخم را ضد عفونی کرد . در حالت دوم باید پس از نرم شدن آبثه با پماد اکتیول ، با اسکالپل شکاف کوچکی داده تا چرک خارج شود پس از آن از آنتی بیوتیک ها استفاده نمود.

آرتریت

بیماری ارتریت یا تورم مفصل معمولا در بره های از یک هفته تا چند ماهه بروز می کند .بیماری عفونتی است که در مفاصل جایگزین می شود و اصولا مفاصل پاها را مبتلا میسازد و شیوع آن بیشتر در بره هایی است که در جاهای سربسته متولد می شوند.بیماری به دو شکل چرکی و غیر چرکی دیده می شود. در نوع چرکی که به محدوده در بره ها بروز می کند در ماه اول به صورت یک لنگش حاد مشخص می شود. و مفاصل آلوده کاملا متورم می گردد. در نوع غیر چرکی که از یک هفتگی تا ۵ ماهگی است بره های جوان بخشکی راه رفته و در موقع حرکت درد کاملا مشخص است . لنگش گاهی در هر چهار دست و پا ولی عموما در یک پا واضح تر است. در این نوع ارتریت تورم مفصل کمتردیده میشود.
پیشگیری:
رعایت اصول بهداشتی در بره ها امری الزامی است. در محل های سرپوشیده که بیماری از طریق بند ناف منتقل می شود ضد عفونی بند ناف و اطراف آن با تنطورید ضروری است
درمان:
در حالت حاد بیماری درمان با آنتی بیوتیک ها توصیه می شود.

شاربن با سياه‌زخم (Anthrax)

علائم بيمارى عبارتند از: افزايش درجهٔ حرارت بدن، بى‌اشتهائى مطلق، بى‌حالی، جارى شدن خون سياهرنگ از تمام مجارى طبيعي، مرگ با حرکات تشنجى است و عامل بيمارى ميکروب هوازى و هاگدارى به‌ نام با سيلوس آنتراسيس (Antrasis) است که به‌ وسيلهٔ غذاى آلوده و يا نيش حشرات انتقال مى‌يابد. براى جلوگيرى از بيماري، واکسيناسيون يک‌ بار در سال، جدا کردن دام‌ هاى آلوده، مانع از ريختن حيوان آلوده بر روى زمين، وارد نکردن دام جديد، مگر اينکه واکسينه شده باشد. ضدعفونى کردن اماکن مؤثر خواهد بود.

آنتروتوکسيمى (Enterotoxemia)

عامل بيمارى ميکروب بى‌ هوازى و هاگدارى به‌ نام کلستريديوم ولشى (Clostridium Welchii)، است که به‌ طور فراوان در خاک وجود دارد. بيمارى بيشتر در گوسفندان جوان دو ماه تا يکساله و گاهى هم در گوسفندان پير ديده مى‌شود. بيمارى در اثر جذب زهرابهٔ ميکروبى از راه رودهٔ باريک حاصل مى‌شود. براى جلوگيرى از بيمارى بره‌ هاى ۱ تا ۳ روز مايه‌ کوبى شده و پس از يک ماه دوباره تجديد شود. گوسفندان بالغ در دو نوبت و به فاصلهٔ ۳-۴ هفته مايع کوبى شوند.

آنا پلاسموز

این بیماری در گوسفند و بز به صورت نهفته بروز می کند. در بعضی موارد ممکن است کمخونی شدید بروز کند. بیماری تجربی در بره با نشانی های تب ، یبوست یا اسهال ،مخاط چشم رنگ پریده و کم خونی شدید ۱۵ الی ۲۰ روز پس از تزریق همراه است .احتمالا بیماری توسط کنه و پشه ها منتقل می گردد.
درمان
درمان در استفاده از آنتی بیوتیک ها ی وسیع الطیف متمرکز گردید .برای از بین بردن نشانه های بیماری ترزیق یک بار تتراسیکلین به مقدار ۶ تا ۱۰ میلی گرم برای هر کیلو وزن حیوان کفایت می کند.

برنام

نام دیگر بیماری مننگوآنسفالیت عفونی است .عامل بیماری ویروسی است و می تواند از راه دهان و استنشاق وارد بدن گردد علائم بیماری عدم تعادل پاها و حرکت بی اراده و بالا بودن چشم ها همراه با ورم ملتحمه چشم و حرکات تشنجی در ستون مهره هاست . این بیماری درمان مشخصی ندارد.

گوسفند نایروبی 

عامل بیماری ویروس است . انتقال از راه کنه های آلوده است . پییشگیری با از بین بردن کنه های آلوده است . علائم بیماری اسهال و تب و تنگی نفس و اسهال سبز آبکی و تورم فرج می باشد . بیماری درمان مشخصی ندارد.

پیلو نفریت 

بیماری با کتریال دستگاه ادراری است . بروز پیلو نفریت به تدریج بیماری را به مثانه ، حالبها و کلیه ها انتقال داده و بافت کلیه ها را متلاشی نموده و با انسداد مجاری ادرار باعث مرگ حیوان می شود . خروج ادرار خونی ، درد دل ، اشتهای زیاد و کم ، ضعیف شدن ، کاهش شیر ، چرک و بلغم در ادرار ، از علائم بیماری است.
پیشگیری
 روش خاصی به جز جدا کردن دامهای آلوده از سالم توصیه نمی شود .
درمان 
 پنیسیلین با دوز بالا معمولا در درمان بیماری به کار می رود.

عفونت های انگلی

انگل‌هاى داخلى متعددى وجود دارد بره ها را آلوده می کنند، مهمترین آنها عبارتند از: تنیاى رودهٔ گوسفند و انگل‌هاى معدی-ریوى (قزل‌قورت). کپلک(فاسیولا هپاتیکا)، انگل دیگری است که بخصوص در شمال ایران و مازندران بسیار شایع است اما در بره های شیرخوار مورد توجه نمی باشد. این انگل که در کبد حیوان زندگى مى‌کند، وجود او در گوسفند سبب علائمى مثل: ضعف، لاغری، تورم زیرگلو، کم‌خونی، آب آوردن حفرهٔ بطنی، لاغرى و ریزش پشم مى‌شود.

تنیاى رودهٔ گوسفند

 این انگل در روده‌هاى حیوان زندگى مى‌کند و سبب اسهال، درد شدید، و لاغرى مى‌شود. بره‌هاى جوان به این انگل آلوده مى‌شوند.
انگل‌ هاى معدى-ریوى (قزل‌قورت): این انگل‌ ها از استرونژیلوس‌ ها بوده و در حیوان سبب لاغری، ضعف، کم‌ خونی، شکنندگى پشم، سرفه، ناراحتى‌ هاى تنفسی، اسهال سیاه یا قهوه‌ اى مى‌شود. این انگل در مناطق پر باران بیشتر شایع است و هر ساله تعدادی از گوسفندان در اثر ابتلاء به این انگل از بین مى‌روند. حیوان در اثر خوردن علوفهٔ مراتع آلوده به انگل‌ ها آلوده مى‌شود.

جهت اطلاع از قیمت گوسفند زنده می توانید به وب سایت http://www.alivesheep.com مراجعه نمایید .

مدفوع گوسفند زنده به طور طبیعی به وسیله قسمت خلفی قولون به شکل دانه های گرد(پشکل ) در می آید. هر نرمش قابل ملاحظه  و یا باریک شدن مدفوع را میتوان شاهدی برای اسهال دانست.اغلب این بیماری واجد علت خاصی است و تحت عناوین مختلف در مورد بیماریهایی معرفی شده,مثلا اسهال بره ها,آنترو توکسمی، نفخ کفی،  تورم معده و روده، کوکسیدوز، کرمهای نواری، نیز در بعضی مسمومیت های  معدی مثل ارسنیک و کلرور سدیم.
علاوه بر این اسهال های غیر اختصاصی وجود دارند  که در اثر تغذیه  نامنظم و خوردن غذا های کپک زده ,فاسد و تخمیر شده بوجود میایند .بنا براین بدن حیوان  با تحریک زیاد معده و روده ها به منظور رقیق و دفع کردن هرچه زودتر این مواد  واکنش نشان میدهد.درمان بایستی در جهت از بین بردن تحریک یا تسکین موقتی آن درمواردی که واکنش به صورت شدیدی در آید صورت گیرد ,تشخیص دقیق بر هر درمانی مقدم است

تب به همراه اسهال در گوسفندان

۱-بیماری ویروسی است که توسط کنه منتقل می‌شود.

۲- بیماری زبان آبی است که توام با ریزش بزاق و ترشح از بینی است.

۳- پیرو پلاسموز است که توام با زردی مخاطات و لاشه وخون شاشی است.

اسهال و عدم تعادل در گوسفندان

۱- مسمومیت با مس یا سرب است که از علائم آن لرزش است.

۲- کمبود مس یا کمبود ویتامین A است، ریزش اشک نیز دیده می‌شود.

۳- زیاد خوردن نمک که تشنگی و کوری نیز از عوارض آن است.

تشنج همراه با اسهال

۱- مسمومیت ارسنیکی است، ادرار تیره رنگ و ریزش بزاق وجود دارد.

۲- مسمومیت با مس است، ادرار تیره رنگ و عدم تعادل، لرزش و اغما وجود دارد.

۳- مسمومیت چغندر است، ازدیاد درجه حرارت زردی و سختی راه رفتن وجود دارد.

۴- احتمال آنتروتوکسمی است. علائم عصبی و دندان قروچه، کشیدگی سرو چرخش وجود دارد.

ث- اگر ترشح مهبل وجود دارد، سالمونلوز است.

ج- اگر اسهال خونی در بره وجود دارد و پشت را قوس نگه می‌دارد، اسهال بره‌های نوزاد است.

چ- اگر خیز و کم خونی و خون منعقد شده در مدفوع باشد، کرم‌های قلاب‌دار است.

ح- اگر اسهال خونی بلغمی و کم خونی و لاغری وجود داشته باشد، شابرتیا است.

خ- اگر زور زدن کاذب نشان دهد و مدفوع خون آلود باشد و خمیده راه رود، کوکسیدیوز است.

د- اگر اتساع شکمبه به صورت نفخی کفی وجود دارد، سوء تغذیه است.